‘Iolanthe’ staat voor het echte feelgood-gevoel.
Door MAARTEN-JAN DONGELMANS
Gelderlander 26 september 2005

Na zo’n prachtige avond met Iolanthe van het duo Gilbert (tekst) en Sullivan (muziek) duikt de vraag op waarom die sprankelende Engelse operettes in Nederland niet vaker te zien zijn. Qua inhoud en uitstraling steken de negentiende – eeuwse light operas hun Weense soortgenoten van de firma Strauss en co. immers danig naar de kroon.
Zeker in zo’n prikkelende enscenering zoals die deze zaterdag te zien is in de goed bezette Cuijkse Schouwburg. Regisseur Richard Sprokkereef wil operamuziek in een musicalcontext presenteren en dat is hem perfect gelukt. Deze Iolanthe (spreek uit: ai-o-len-tie) staat voor het feeling-goodgevoel.
Als toeschouwer voel je jezelf meegesleept naar de knusse kindertijd, toen goede feeën nog de dienst uitmaakten. Oogstrelende, kleurrijke toneelbeelden, vlotte actie en leuke regievondsten gunnen de kijker nauwelijks tijd om bij te komen. Hoogtepunt is de finale voor de pauze, met een gospelachtige climax. Wie vervolgens de zaal verlaat, krijgt een vlaggetje uitgereikt met daarop een aansporing toch vooral donateur van de club te worden. Na de pauze leveren deze in de zaal teruggekeerde vaantjes nog een olijk zwaaimoment voor het publiek op. Alle warmte en vrolijkheid ten spijt is het in de sprookjeswereld van deze light opera allesbehalve koek en ei. Strephon, de zoon van de verbannen fee Iolanthe mag niet met zijn liefje trouwen, aangezien hij voor haar te min wordt geacht. Althans, dat vindt de Lord Chancellor himself. Gilbert en Sullivan trekken het Britse Hoger- en Lagerhuis er met de haren bij en maar goed ook. De confrontaties tussen de assertieve feeën en de opgeprikte Lords leveren heerlijke theatermomenten op. Jammer alleen dat de Entrance and March of Peers in het begin door technische mankementen onderbroken moet worden. Ook in instrumentaal opzicht loopt deze première niet overal op rolletjes. Maar dat speelt geen rol bij de beoordeling: met deze Iolanthe is niets mis. Koorleden en solisten zitten perfect in hun rol. De uitschieters? Hans Scholing zingt een prima Strephon, John van Oorschot is een magnifieke Lord Chancellor, heerlijk overdreven en op en top Engels, inclusief de zelfspot. De dames Susan Gerritsen (Iolanthe), Olga Werner (Queen of fairies) en Ingeborg van der Horst (Phyllis) maken het vocale feest compleet. Operette: Iolanthe van Gilbert en Sullivan door het Rijnstad Vocaaltheater en het Arnhem Sinfoniëtta o.l.v. Rob Meijer.

Gehoord: 24/9 in Cuijk (Schouwburg).
Herhalingen: 1/10 in Veenendaal (De Lampegiet) en 8 en 9/10 in Arnhem (Schouwburg).”